Öykü: Yaralı asker arkadaşı

Savaş, tüm şiddetiyle devam ediyordu. Çok fazla kayıp verilmişti. Askerlerden biri daha ateş yağmuru içinde isabet eden kurşunlarla kanlar içinde yere düştü. Yaralı askerin en iyi arkadaşı yardımına koşmak istedi.

Teğmenden izin istedi:

 -“Teğmenim. Arkadaşımı hemen alıp gelebilir miyim?”

Teğmen, askere delirdin mi der gibi baktı ve dedi ki:

 –”Arkadaşın ağır yaralandı. Büyük ihtimalle yaşamıyordur bile hayatını tehlikeye atmaya değmez.”

Asker ısrarla gitmek istedi ve teğmen:

–”Peki, ama dikkatli ol.”

Asker yoğun ateş altında sürüne sürüne arkadaşına ulaştı, sırtına aldı ve sipere hızlıca döndü. Siperin içine kendilerini zor attılar. Teğmen, yaralı askeri muayene etti. Kanlar içindeydi.  Üzüntülü olarak arkadaşına döndü:

–”Arkadaşın ölmüş. Hayatını boşuna tehlikeye attın. Sana değmez, demiştim.”

–”Değdi teğmenim,” dedi asker.

–”Nasıl değdi?” dedi teğmen.

-“Bu adam ölmüş anlamadın mı?”

–”Olsun, yine de değdi komutanım. Çünkü yanına ulaştığımda yaşıyordu. Onun son sözlerini duymak, benim için dünyalara bedeldi.”

Arkadaşının son sözlerini ağlayarak tekrarladı:

–”Tom! Geleceğini biliyordum! demişti arkadaşı. Geleceğini biliyordum…”