Günün öyküsü: Şerife Bacı Elif’ini bırakacak kimse bulamaz

Şerife 16 yaşında evlendirilir. Düğünden 2 ay sonra savaş çıkar eşi Çanakkale’de şehit düşer.

3 yıl sonra bir kız çocukları olur, adını Elif koyarlar.

21 yaşına geldiğinde köylü onun yalnız kalmasını doğru bulmaz ve Topal Yusuf’la evlendirilir. Yusuf savaşta sol bacağını ve bir gözünü kaybetmiştir. Kulakları da günden güne az işitmektedir.

Ankara’dan talimat gelir, İnebolu ‘dan kağnılarla Kastamonu’ya cephane taşınacaktır. Her evden bir kağnı yola çıkacaktır.

Erkek varsa erkek yoksa kadın bu vatan görevini yapacaktır.

Şerife Bacı Elif’ini bırakacak kimse bulamaz. Bebesi hala annesini emiyordur.

1921 yılının son günlerinde (Aralık sonları) Şerife bacı Elif’iyle yola çıkar.

Bebesi için top mermilerinin arasında bir yer ayarlar. Üzerine yün yorgan örter. Bu halde uzun bir yol alır. Bir süre sonra kağnısı durur çünkü öküzünün biri olduğu yere yığılır.

Kendi de açtır bebesi de açtır. Hava şartları çok çetindir. Kar ve soğuk dermanını keser.

Son bir gayret Kastamonu Kışlası’na yaklaştığında top mermileri ıslanmasın diye gocuğunu mermilerin üstüne örter.

Yorgun ve aç Şerife Bacı Elif’i ölmesin diye de üzerine abanır…

Vücut sıcaklığını yavrusuna verir. Şerife Bacı keskin ve dondurucu soğuğa daha fazla dayanamaz.

24 yaşında donarak şehit olur…

Biz bu Vatan’ı işgalcilerden böyle kurtardık

Biz Cumhuriyeti böyle kurduk…

www.bilimsanatyolu.com