Başarılı ve özgüvenli çocuklar yetiştiren anne-babaların en önemli özelliği

Toplumun ve ailenin başarı baskısı çocuklarımıza giderek daha fazla zarar veriyor. Çocukların ve anne-babaların bu baskıyı anlamaları önemlidir. Anne-babalık tarzı çocukların özgüvenini, özsaygısını zedeleyebiliyor. Tam tersi şekilde başarılı ve özgüvenli çocuklar yetiştiren ailelerin de farklı yaptıkları şey bu.

SAHTE BENLİĞE YOL AÇIYOR’

Eleştirel anne-babalık tarzı çocukların özgüvenini ve özsaygısını zedeliyor. “Bir anne-baba eleştirel olduğunda, daha ağırı suçlayıcı olduğunda (Neden kardeşine daha çok benzemiyorsun? gibi) çocuk kusurlu hissetmeye başlıyor“. Ona göre böyle acı verici duygular yaşayan çocuk anne-babalarının istediği kişiye dönüşebilmek için gerçekte kim olduğunu saklamaya çalışıyor. Bu da “sahte benlik” olarak adlandırılan yapay bir kişiliği geliştirmesine yol açabiliyor.

Çocuk bu süreci sonunda kendini sevilmemiş, değer verilmemiş hissedebiliyor. Zamanla sahte benlik, yanlış arkadaş ya da istemediği alanlara yönelmeye zorluyor. Çünkü aslında başka birinin hayatını ve isteklerini yaşıyorlar.

BAŞARISIZLIKTAN KORKMAMAYI ÖĞRETMEK

Özgüvenli, dayanıklı, güçlü çocuklar yetiştiren anne-babalar çocuklarının hata yapma ve başarısızlıktan korkmamalarına olanak tanıyan bir ortam yaratırlar. “Bu, çocuğunuzun davranışları hakkında beklentileriniz olamayacağı anlamına gelmez. Bu endişelerinizi nasıl ifade ettiğiniz konusunda dikkatli olmanız gerekir. Bir çocuk değerlerimizle bağdaşmayan davranışlarda bulunduğunda, hayal kırıklığını ifade ederken bile yine de sıcaklık göstermemiz gerekir”.

Anne-babalar, çocuklarına “Seni seviyorum ama yaptığın bu eylemi sevmiyorum” diyebilmeli. Bu ikisini net bir şekilde ayırabildiklerinde çocuk da kendi değerini “iyi” ya da “kötü” davranışlarına bağlamamış oluyor.

Fransa’daki Notre Dame Üniversitesi’nde yapılan bir araştırma, şefkatli bir ailede büyüyen çocukların, yetişkinlikte depresyon ve kaygı geliştirme ihtimallerinin daha az olduğunu söylüyor. Bu nedenle aile olarak oyun zamanları çok önemli. Oyuna zaman ayırmadığımızda, çocuklarımızla kurabileceğimiz en kaliteli etkileşimleri, yani eşit bireyler olarak birlikte bir şeye kendimizi verme fırsatını kaçırıyoruz.