Önyargılı olmak…

20 yaşında genç delikanlı otobüsün camından bakarken birden bağırdı.

-“Baba; arabalar, arabaları görüyor musun, bizle geliyorlar.”

Babası gülümsedi ve mutlulukla saçını okşadı. Genç bir süre daha dışarıyı izledi ve sonra birden yine bağırdı.

-“Bulutlar baba, bulutlar harika…”

Baban gülümseyerek oğlunu izlemeye devam etti.

-“Baba ağaçlar, onlar hep geride kalıyor” dedi.

Arkada oturan yaşlı adam, bu bağrışmalardan rahatsız olmuş olacak ki; babanın omzuna dokundu.
Beyefendi oğlunuzu iyi bir doktora götürmelisin. Problemi var herhalde.

Baba geriye dönerek,

-“O zaten iyi bir doktordan geliyor. Oğlum doğuştan kördü ve ameliyat sonrası gözleri açıldı” dedi…

Ne çabuk yargılıyoruz insanları ve ne çabuk tanılar konuyoruz değil mi? O kadar hızlı kararlar veriyoruz ki insanların yaşadığı hikayeler bizim için pek önemli olmuyor.