Mutluluğun resmi…

Abidin Dino kimdir? Mutluluğun resmini neden yapmadı?

Abidin Dino, resimleriyle sanat tarihine iz bırakan önemli sanatçılarımızdan biri. Birçokları Dino’yu,

Nazım Hikmet’in,

-“Sen mutluluğun resmini yapabilir misin Abidin?” mısrası ile tanıyor.

Abidin Dino, 106. doğum gününde Google’a Doodle oldu. Yaptığı eserlerle Türk sanat tarihine damga vuran Abidin Dino’nun karikatürlerinin yanında edebiyatta da verdiği eserlerle önemli bir sanatçı.

-“Sen bana mutluluğun resmini yapabilir misin Abidin?”

Mutluluğun resmini Abidin Dino yapmadı , Nazım Hikmet , Dianne Dengel home sweet home evim güzel evim

Yaygın bilinen bir yanlışı düzeltelim; Abidin Dino‘nun “Mutluluğun Resmi” adlı bir tablosu yoktur. Yukarıda yer alan söz konusu eser, yani “Home Sweet Home“, mütevazı bir ressam olan Dianne Dengel‘in elinden çıkma bir yağlıboya tablodur. Usta ressam Dino, Nazım Hikmet‘in “Saman Sarısı” adlı şiirinde sorduğu soruya da sanıldığı gibi bir tabloyla değil, bir şiirle yanıt vermiştir.

Nazım Hikmet, eşine itafen yazdığı “Saman Sarısı” adlı şiirinin içinde Abidin Dino’ya çağrılarda da bulunmaktadır.

Saman Sarısı

Sen mutluluğun resmini yapabilir misin Abidin?

İşin kolayına kaçmadan ama

Gül yanaklı bebesini emziren melek yüzlü anneciğin resmini değil

Ne de ak örtüde elmaların

Ne de akvaryumda su kabarcıklarının arasında dolanan kırmızı balığınkini

Sen mutluluğun resmini yapabilir misin Abidin

Nazım Hikmet

Abidin Dino mutluluğun resmini neden yapmadı?

Abidin Dino mutluluğun resmini yapmadı. Çünkü o da biliyordu ki, tek bir kare ile somutlaştırılamazdı mutluluk denen kavram.

O mutluluğu sözcüklerle anlatma yolunu seçti: “Buna da ne tual yeterdi; ne boya…”

Abidin Dino, Nazım Hikmet’in şiirine şu şiir ile karşılık verdi:

Mutluluğun Resmi

Kokusu buram buram tüten

Limanda simit satan çocuklar

Martıların telaşı bambaşka

İşçiler gözler yolunu.

İnebilseydin o vapurdan

Ayağında Varna’nın tozu

Yüreğinde ince bir sızı.

Mavi gözlerinde yanıp tutuşan

hasretle kucaklayabilseydim

seninle, bir daha.

Davullar çalsa, zurnalar söyleseydi

Bağrımıza bassaydık seni Nazım,

Yapardım mutluluğun resmini

Başında delikanlı şapkan,

kolların sıvalı, kavgaya hazır

Bahriyeli adımlarla düşüp yola

Gidebilseydik Meserret Kahvesine,

İlk karşılaştığımız yere

Ve bir acı kahvemi içseydin.

Anlatsaydık

o günlerden, geçmişten, gelecekten,

Ne günler biterdi,

Ne geceler…

Dinerdi tüm acılar seninle

Bir düş olurdu ayrılığımız, anılarda kalan.

Ve dolaşsaydık Türkiye’yi

bir baştan bir başa.

Yattığımız yerler müze olmuş,

Sürgün şehirler cennet.

İşte o zaman Nazım,

Yapardım mutluluğun resmini

Buna da ne tuval yeterdi;

ne boya…

Abidin Dino

www.bilimsanatyolu.com